Dagen i dag

Georg Brandes

Med dette vesle vakre diktet vil eg ønskje alle eg kjenner og enno ikkje kjenner eit godt nytt år. Eg kjenner meg oppglødd i dag og vil rable ned nokre ord. Eg syns tida rundt nyttår er ei tid ein tenkjer godt og klart. Mange av oss har vore vel ei vekes tid utanfor den vante kvardagstralten og brillene er pussa reine av både latter, tårer og samtalar med vener og familie. Ein har hatt tid til å tenke dei tankane som ikkje har hatt rom til å bli tenkt før, kanskje kjeda seg litt også? Det kjennest for mange som om «møkka» blei att i fjoråret og at vi no kan starte med nye blanke ark. Etter ein månads tid er vi kanskje tilbake i vandte takter, men kva gjer det eigentleg? Det er ei god hjelp med nyttårsskiftet, men i praksis kan det nye vi ønskjer i livet vårt ta plass no, no og no! Alt som skjedde for 10 minuttar sidan er alt historie og vart det sagt eller gjort noko då som vi no har ei betre løysing på, ja, så kan vi ta fram den og starte manifestere det nye i livet vårt. For vi menneske er født til å utvikle oss. Det skjer både kroppsleg og mentalt enten vi vil eller ei. Men kor gode er våre omgivelsar og vi sjølve til å akseptere endringar? Forstå at ikkje alt som var trygt og kjent nødvendigvis er det beste for oss. Det er faktisk når vi bevegar oss utanfor komfortsona vi kjenner vi lever mest. Ein må ikkje oppsøke monsterbølgjer eller stå ute på eit stup for å kjenne det sitre i magen, den kjensla kan vi merke ved å oppdage noko nytt i oss sjølv eller i omgivelsane rundt oss. Det krev nærvær, men det kan vi øve opp. Om vi prøver å starte på nytt kvar dag, utan ei historie, så vil ein oppdage der ligg eit hav av spanande og livgivande moglegheiter, rett framfor skotuppen. Akkurat no.