Å gå i sauna er ein kul tur, syns eg. Det er både forventning og glede knytt opp til det å gå i sauna. Først ein sval dusj, så finne ei god krå eller høgde med passeleg varme, og dernest berre site og la sveitten piple fram av seg sjølv. Du skal site og vere, ingen ting gjere, helst i lag med andre trivelege folk. Det skjer noko med oss når vi kastar to-tre lag med tøy og ifører oss eit handklede og så møtest i dette varme rommet med forventning om at det skal trylle oss om frå anstrengte og slitne verdsborgarar til ein avslappa og reinsa bli – ny – variant av oss sjølv. For det er det som skjer, stress og bekymringar, uro og dårleg humør forsvinn ut gjennom huda saman med sveitten. Alt hovudet er fylt med før fordampar opp i lufta saman med sauna-anden. Ja, finnnane har nemleg sauna ande (ånd), mystikk og mange slags rituale forbunde med det å gå i sauna. Kva er den norske sauna-kulturen? Eg vaks opp med sauna i grunnskulen. Etter gym-en var det ein kort tur innom ei lita badstue ein gong i veka. Ikkje hadde vi lus og var lite sjuke. Mine erfaringar opp gjennom livet har elles vore blanda, ofte for kalde eller for varme badstuer med sviing i nasa.

 

Så blei eg presentert for vedfyrt badstu. Oppe på Venabygdfjellet fekk eg saman med yogalærarklassa nyte badstu 2 g i veka gjennom nesten 4 år. Vedfyrt oppvarming gjorde sviing i nasa fråverande same kor varmt det blei, og eg kunne opphalde meg lenger i den lune varmen. Badstua blei raskt høgdepunktet på vekesopphalda på Jønnhalt kursstad. Etter ein times tid i badstua senka ei ro seg i heile kroppen og ein kom i kontakt med ei god velvære. Saman med yoga blei sauna mine beste reiskap til mental og kroppsleg egenpleie. No står ei romsleg vedfyrt badstu endeleg klar til bruk her på garden. Eg kjenner meg velsigna og meir takksam enn på lenge, og håper mange skal få gode, varme og hyggelege opplevingar i åra framover. Og sauna-kulturen, ja, den kan du og eg vere med på å skape med litt hjelp av finnar og våre eigne behov.